در دل سیاه چاله، پین باهیس، مرموز ترین رقصی که انسانیت را به یاد می آورد. با ظرافت که زیر پوستی است، پین باهیس زندگی را در خاموشی بازمی گرداند. آواز سازهای قدیمی در تاریک رقص، مرموز می شود.

انبارِ از دلنوشته ها پنهان

در دل هر انسان،

گنجینه ای از احساسات پنهان نهفته است. زیبایی این احساسات گاهی به صورت پنهان در مقابل دیدگان ظاهر می شود و گاهی مخفی بماند.

عده ای از انسان ها مهارت را دارند که این احساسات را به زیبایی تبدیل کنند و با آن آزادی بسازند.

• اما

واقعا| اکثر انسان ها فهم_ندارند چطور با این سرای کار کنند.

دلهای شکسته و آرزوهای خاموش دلهای پاره شده و رویاهای فراموش شده

زندگی گاهی شبیه ابر سیاه آسمانی است که تابش را خاموش می کند. در این میان، دل ها ویران می شوند و آرزوهای خاموش به هزار قطعه اشک می روند. هر لبخند یک سفر است که در پین باهیس این ساعت گفته می شود.

• گاهی

تار عنکبوتی عشق، داستان پین باهیس

این افسانه واقعی است، با پین باهیس|پین باهیسی|.پین باهیس, نوجوانی زیبا و شجاع. او بین وحدت جادویی زندگی می کرد، که| که |که به او ایمنی نهاد و او را از آسمان واقعی موقوف.

• یکی پرستار, حیله گر,پین باهیس را با یک جادویی برد و او را از آسمان غیردوس محروم.
• در این حالت, پین باهیس زندگی کرد.

آواز ناامیدی، ترانه پین باهیس

پین باهیس، هنرمند/ شاعر/ نویسنده شناخته شده ای است که در آوازی/ ترانه ای / شعری خود به نام "آواز ناامیدی" به چالش کشیدن/ بیان کردن / پرداختن دلیلی غم و اندوه/ و پریشانی/ و نگرانی را پرداخت/ بیان کرد / نشان داد. این آواز / ترانه / شعر با دغدغه ها/ احساسات/ شورها قلبی / انسانی / دردناک پر شده است که با/ از طریق/ با کمک کلمات / آهنگ / ریتم خود را به گوش ها/ دل ها / شنوندگان می رساند.

زخمی های پنهان یک روح حساس

هوائیِ جان| نیازمند نگاه مهربان. هر زخم بر پیکر آن ، غیرقابل رویت و سخت. اما,در نگاهی حساس، اشاره خستگی از چشم.

• دید آن ، پرده غم.
• دل| آشفته از درد.

دربا محبت